Bazen Güneş de Ağlar
Güneşin battığı yer, gittiğim yerdir benim,
O yakarken suları, durmadan titrer tenim!..
Sen şarkımı söylerken, kıyılarda gezerim,
Akarken göz yaşların; tuzlu suya “sezerim!”..
Denizdeki dalgalar, sahile vuruyorken,
Garip bir sızı verir, kalbime batan diken!..
Rüzgârın estiği yer, olmadığım bir yerdir,
Denize mi çimdim ne, alnımdan akan terdir!?..
Ara beni rüzgârda, ancak duran rüzgârda,
Rüzgârın durduğu yer, çığlık, figân ve zârda!..
Huzur ordadır orda, başka yerde arama,
Ararsan tuz basarsın, derindeki yarama!…
Güneş bu kurutuyor, hem yazı/hem ayazı,
Sabah akan bulutu, esen şedit poyrazı!..
İşte böyle bir anda, kuruyan göz yaşıdır,
Sabahki bulutlar da, onun öz yoldaşıdır!..