Eskiden, Mardin’den İstanbul’a İzmir’e giden yolcu otobüsleri Birecik’te meşhur lokantacı Sait Kore adlı Mardinli hemşerimizin işlettiği Birecik Mirkelam tesislerinde ilk yol molalarını  verirlerdi. Tesislerde durur durmaz, tesis hoparlörlerinden;  -“Sayın Öz Mar-Tur otobüs yolcuları, otobüsünüz yarım saat çay  ve yemek molası vermiştir”       anonsu yapılırdı. Yolcular otobüsten iner inmez, kimileri lavaboya, kimileri de namaz kılmaya giderdi.  Yemek ve ihtiyaç molası bitikten sonra tesislerden yine tanıdık ve alışık anons yapılırdı; -“Sayın Öz Mar-Tur otobüs yolcuları, otobüsünüzün vermiş olduğu mola sona ermiştir. Lütfen otobüsteki yerlerinizi almanızı önemle rica olunur.”  Anonsu tekrarlanırdı. O zamanlar 0302 lerin arka kapı yanında buzdolapları vardı ve su şişeler buraya yerleştirilir, suyun soğuk kalması için de tesisten alınan buz’da bu şişelerin üstüne konulurdu. Otobüs kaptanı  direksiyonun başına geçer, yolcular yavaş yavaş yerlerini alır muavin son kontrolünü yaptıktan, arka lastik arkasından kaptığı takoz sonrası kaptan tesis önünden, geri geri çıkar,  otobüsün yönünü Antep’e doğru çevirir ve yola koyulurdu. Birecik dinlenme tesislerinden binen çocuk yaşta “saz çalgıcıları” bu sefer genç kaptanın hemen yanında oturur veya durur otobüsün hareketi ile birlikte, sert ve yüksel  bir ses girişi ile şarkılarını, türkülerini söylerlerdi. İlk defa otobüs seyahati yapanların kendilerini adeta bir gazinoda hissettiği bir ortamda ne olduğunu anlamak için koltuklarından kalktıkları gibi kaptanın bulunduğu yöne doğru bakar, sesin geldiği yeri kontrol eder, ne olup bittiğini anlamaya çalışırlardı.  Yüksek volümlü ses ile çocuk saz çalgıcıları Kahtalı Mıçı’nın ; "Bir gurbet kuşu gibi  sen çok uzaklara kondun Başkasını sevem derken Seni çok seven ben oldum… Diyar diyar dolaştım Sevgilim benden mi kaçtın Yeni birini bulmuşsun Başıma bak neler açtın… Benim saçlarım ağardı Sensız dünyam karardı Takatim kalmadı artık Ömrümü seneler aldı… Gurbet gurbet dolaştım, Sevgilim benden mi kaçtın, Yeni birini bulmuşsun, Başıma bak neler açtın…" Acıklı ve hüzünlü şarkısını okurlardı.  Akabinde Bülent Ersoy'dan;   "Bu sevdanın sonu gelmez sana veda ediyorum,  Yeni bir sevgili buldum deli gibi seviyorum, Dindi gözlerimde yaşım tuzsuz aşım dertsiz başım, Dindi gözlerimde yaşim tuzsuz aşım dertsiz başım  Bundan böyle arkadaşım  Geceler geceler geceler....... Sırdaşım oldu geceler yoldaşım oldu geceler  Çilesi yok cefası yok  Senin gibi aldatmıyor.  Kaprisi yok gururu yok  Beni her gün ağlatmıyor  Hiç tasam yok aşktan yana yaşıyorum  kana kana  unutturdu seni bana  Geceler geceler geceler........" Şarkısı ile devam ederlerdi. Bu acıklı şarkılar söylenirken kaptan ile birlikte yolcuların da içini bir hüzün kaplardı.  Kaptan uzun yolların verdiği meşkatten, ailesinden uzak, sürekli yollarda olmasından;  yolcularda kimisi sevdasından, kimisi sevdiğine kavuşamamaktan, kimisi ayrılık acısından, kimisi de aş-iş için memleketinden ayrılmanın vermiş olduğu hüzünden dolayı efkarlanırdı.  Anadolu’da o dönemler de ayrılıklar daha yoğundu. İnsanımızın çoğu iş, aş ve ticaret için kendi yaşadığı şehirleri terk edip göç ederlerdi. Bu sebeple dokunaklı konuşmalar, şarkılar onları hüzünlendirirdi.  Bu ara okunan şarkıların verdiği hüzün ve şevk ile kaptan bütün şoförlük hünerini direksiyonun başında gösterirdi.  Yol tek gidiş ve geliş olmasına rağmen önündeki bütün arabaları sollaya sollaya giderdi kaptan. Bazen hatalı sollama ile de arabayı burun farkıyla diğer arabalara çarpmaktan kurtardığı da oluyordu. Bu sollamalar yolcuları endişelendirir bazen de heyecanlandırırdı.  Saz çalgıcı takımı;  "Belki gelmezsin bu ile Yolcu güle güle  yolcu güle güle  Sakın ha düşmeden dile Yolcu güle, yolcu güle Veren alacaktır canı Toprakta kalırdın hanı Sakın ha unutma beni Yolcu güle, yolcu güle." Kahtalı Mıçı'nın şarkısı ile final yaparlardı.  Bu şarkı ile Antep'e varıldığında saz takımı, kaptandan ve otobüsteki yolculardan bahşişlerini toplayıp inerlerdi. Böylece kaptan ve yolcular tatlı ve hüzünlü bir anı yaşamanın verdiği tad ile yolculuklarına devam ederlerdi. Günümüz yolculukları uçakla yapıldığından ve İstanbul’a bile 2 saatlik sürede gidildiğinden, bu tür anıların yaşanmasının da  imkanı  kalmamıştır. Bu tür öykülerle geçmişten günümüze bir tatlı öykü hatırlatması yapalım dedik.