İmam-ı Rabbani Hazretleri çeşitli mektuplarında aylakların sohbetini "semmün katilün" (öldürücü zehir) olarak vasıflandırmış ve onların sohbetinden kaçınmayı tavsiye etmişlerdir. Meşhur eseri Mektubat-ı Şerif'te bu hususla alakalı bahisler vardır: "Fırsatı ganimet bilip boşa harcamamak gerekir Merasimlerle âdetlere uyup zamanı boşa geçirmekle bir şey hâsıl olmaz. Zarar ziyan ve hüsrandan başka bir şey de artırmaz." Muhbir-i Sadık Peygamberimiz "Erteleyenler (yarın, sonra yaparım diyenler) helak oldu." buyurdular. Mevcut ömür sermayesini mevhum (vehimli, hayalli, kuruntulu) işe harcamak ve mevhum için mevcudu elden çıkarmak (kaçırmak) çok çirkindir. Vakit sermayesini ehem (en önemli, en kıymetli) işe sarf etmek icap eder. Asıl lazım olan işi düşünmeli; lüzumsuz, faydasız şeylerden tamamen yüz çevirmelidir. Ey muhib! (Bizi seven kardeşim) Vakit keskin kılıçtır. Yarın firsat ele geçer mi geçmez mi bilinmez. Mühim işleri bugün yapmalı, mühim olmayanları yarına bırakmalıdır. Aklın hükmü ve iktizası da budur. Bir kimsenin iyi Müslüman olduğu lüzumlu şeylerle meşgul olup faydasız şeylerden uzaklaşması ile belli olur. Zamanın boş şeylerle telef olmaması için insanın vakitleri muhafaza etmesi lazımdır, insan öyle yaşamalıdır ki yanında bulunanları da dağınıklıktan, başıboşluktan, malayaniden kurtarıp toparlasın. Zira zaman, nutuk çekecek, dedikodu yapacak zaman değildir. (İmam-ı Rabbani Hazretleri'nin 133-134-176. mektuplarının özetidir.)