Eğitim ve öğretim çalışmalarında göz önünde bulun durulması mutlak gerekli olan husus, muhatapların istekli ve zinde olmalarıdır. İsteyerek, kendiliklerin den ve belli ölçüde zahmete katlanarak gelip bir şeyler duymak ve öğrenmek isteyen dinleyici kitlesi, her zaman aranması gerekli bir kitledir. Kerhen ya da eş-dost hatırına toplanan gruplar, çoğu kez hatibi olumsuz yönde etkiler. Eğitimcilerin iyi yetişmişliklerinin göstergesi, zamanı iyi kullanma ve zamanlama prensiplerine uymaktaki hassasiyetleridir. Hz. Peygamber'in gereken yerde gerektiği kadar ve açık seçik olarak çevresindekileri bilgilendirdiği, onları eğittiği, gece gündüz demeden, bir iki kişi ya da bir cemaat diye bir ayrım yapmadan, karşısındakilere gerekli uyarılarda bulunduğu bilinmektedir. İşte bütün bu yoğunluk içinde Peygamber Efendimizin dikkat ettiği bir ince noktayı, Müslümanları bıktırmamaya son derece özen gösterdiğini Abdullah ibni Mes'ud'un rivâyetinden öğreniyoruz. Efendimiz'in bu dikkatini, çevre ve ulaşım imkân ve şartlarının fevkalade ağır olduğu büyük şehirlerde takip etmek herhalde pek faydalı olacaktır. Eğitim ve öğretim ilkelerini öğrendiğimiz Sevgili Peygamberimizin riâyet ettiği bu zamanlama fikri ve uygulamasını "sünnet" olarak dikkate almak kadar tabii ve isabetli bir davranış düşünülemez.